معنی لغت آداش در لغت نامه دهخدا

آداش

(ترکي، ص مرکب، اِ مرکب) آتاش. سميّ. همنام :
گر کار بنامستي از آداشي عمّر
فرزند تو با عمّر بودستي هموار.
ناصرخسرو.
رجوع به آتاش شود.