معنی لغت آستن در لغت نامه دهخدا

آستن

[تِ] (اِ) آستين. آستي. کُمّ :
روح الله ار زآستن مريم آمده ست
صد مريم است روح ترا اندر آستين.
کمال اسماعيل.
کليم از يد بيضا همين قَدَر لافد
که دست زآستن پيرهن برون آرد.شفائي.